حکایت غریبی ست باران
به پنجره که می رسد،
اشک شیشه را می شوید
به من که می رسد،
بوی غم کهنه ای را زنده می کند.
پ.ن. ...
پ.ن. دل بی آرزو کم آفریدند...
پ.ن. حکایت غریبی ست باران...
تا بعدی بهتر.