نگاهت را بهانه کردم؛
"چشمهایت" را بستی!
حرفهایت را بهانه کردم؛
در "سکوتی" فرو رفتی سنگین تر از فریاد!
دستانت را بهانه کردم؛
از من "دریغشان" کردی!
عاشقانه بهانه ات را گرفتم؛
"رفتی" و هرگز برنگشتی!!!
"عاشقی" اینچنین "بی بهانه" سراغ داری؟!
پ.ن. ...
پ.ن. گله از رفتنت هرگز ندارم... ولی از موندن یادِ تو فریاد..!
پ.ن. ناگهان از وجود تو پُر شدم، بی آنکه لحظه ای به فکر دقایق خالی شدن از تو باشم.
تا بعدی بهتر.