به مریم:
یادم هست سال ها بود که من بودم،
و دنیای من بود و هیچ چیز دیگری نبود و من همه چیز را می دانستم.
می دانستم که پیشرفت را دوست دارم، و راه رفتن را آفریدم.
می دانستم که تنها هستم، و تو را آفریدم.
می دانستم که دوستت دارم، و عشق را آفریدم.
می دانستم که می خواهم خوشحالت کنم، و دنیا را برایت آفریدم.
می دانستم که مرا دوست داری، و دنیایمان را آفریدم.
می دانستم که خسته شده ایم، و سفر را آفریدم.
سال ها گذشت و من بودم و دنیای من بود و تو بودی و دنیای ما.
یک روز به من گفتی خسته شده ای، و من تعجب کردم که چطور من نمی دانستم.
روز بعد از من پرسیدی که از تو چه می خواهم، و نمی دانستم.
روز بعد از من پرسیدی به کدام جهت برویم، و نمی دانستم.
روز بعد از من پرسیدی چقدر دوستت دارم، و نمی دانستم.
روز بعد گفتی می خواهی بروی و من ترسیدم.
روز بعد تو رفتی، و من دیگر هیچ چیزی نمی دانستم و خدا را آفریدم تا نگهدار تو باشد.
پ.ن. خیر در پیش و سفر بی تشویش...
پ.ن. فاصله اش با من یک قدم...
قدم نمی زند...!
پ.ن. دیدی چقد دلت می سوزه،
وقتی یه قاصدک قبل از اینکه تو فوتش کنی،
از دستت می پره..؟
پ.ن. آن کس که می آید، شاید بماند و شاید نه...
آن کس که می ماند، شاید برود، ولی همیشه خواهد ماند...
تا بعدی بهتر.
می دانی چرا در آسمان پاکی ها تنها ستاره ی تو می درخشید .... می دانی چرا باران در این تابستان داغ بارید .... می دانی چرا خدا برای آفریدن تو به همه فخر فروشی می کرد .... خیلی ساده است .... آخر تو به دیدار کسی می رفتی .... که تو را در خود کشت .... که تو را تنها کرد .... که برایت می خواند من هستم اما .... رفت ....!! آری تو مثِ خالق زیبایی هایی .... تو در این دنیا بی همتایی ....// سلام ....// مطمئن باش .... به خودت و دوستیت .... به دل بزرگت .... تو بهترین کار و کردی .... و آخرین کار در حق یه دوست ....// یادت باشه .... یادت باشه که رفیق نیمه راه زیاده ....// بخاطره این همه بزرگی ممنون ....// کاش بودی .... بدون تو خوابم نمی بره ....